Тағы да көктем келді,

Бал сезімдерге, сал сезімдерге ұран сап,

Өткінші ғұмырдай қылықтары мол бұлаң шақ!

Көн қөңілдер де теңіз боп көлкіп кетіпті-ау,

Ару қыз аңсап, жыр аңсап!

Бұл не деген құдірет!

Дүниенің бәрін құштарлық қаптап кеткен бе,

Адамның бәрі мас болып жүр ғой от-демге!

Байырғы күңгірт күндер де қайтып келместей…

Жабырқап жүрген жоқ пенде.

Ұмытып жатыр жұмыр жер,

Өктем мезгілдің қалдырған қаза-қайғысын.

Жастық жүр жайнап еқпіні-дауыл, Ай мүсін.

Тіледім: мұндай сәттерде зұлым ойынан

Қатыгездер де айнысын!

Қыз-көктем келіп қызғалдақ қадап жүр белде,

Дүние түгел ұқсасын дей ме гүлдерге.

Табиғат жанды сергітіп алады екен-ау,

Тірліктен қажып қалжырап жүрген күндерде.